Zondagochtend uit mijn werk, sneeuw glad maar mooi, met een heerlijk gevoel voorzichtig onderweg naar de Basis te Doorn. Voor de eerste echte kennismaking met de groep, spannend en vol vertrouwen kwam ik aan om 10 uur. Enkele waren al aanwezig zo ook Matthijs die de mensen had ontvangen met een bakje koffie. na de eerste handdruk met de groep gaf het me een sterk gevoel, een gevoel van verbintenis een doel, samen naar een ruimte gegaan, waar we op ons gemak elkaar aan het woord te laten, met hun verhaal en hun achtergrond, een indruk ja, een stilte ja, aandacht was er zeker voor elke woord van de mensen uit de groep. ik mocht het ook als zeer prettig ervaren, ondanks de moeilijke maar eerlijk en oprecht vertelde verhalen uit hun hart waarom ze er waren.
Na de voorstel ronde hebben we afspraken gemaakt als groep om samen met elkaar de trail te kunnen klaren. We hebben de groep verteld hoe men bepaalde dingen wil zien, wat de mogelijkheden zijn. zoals een groepslid die eventueel aan spullen kan komen via diverse instanties. een saamhorigheid die mij erg aansprak hoe vlekkeloos het in elkaar verworven werd, na nog een moment van ontspanning onder genot van een bakje koffie, zijn we ons klaar gaan maken voor een wandeling van rond de 15 km. en kon merken dat een ieder er erg veel zin in had. de motivatie de spontaniteit de grappen en grollen ja gewoon top.
Matthijs is wat bekender in de omgeving dan ik, dus gingen we an groep de bossen van Doorn in en zag hoe men met elkaar in gesprek kwam, en dat wisselde tijdens de heerlijke wandeling in de sneeuw zo vlekkeloos en ontspannen, je krijgt vragen over hoe dit en welke jas dat, ideeën werden aangedragen en problemen werden ter plekke opgelost. Ik merkte toen ik even achter de groep liep, dat ik mijn eerste doel had bereikt, ik lachte in me zelf een brok in mn keel, ja dit is mijn lot uit de loterij. dit doe ik, dit is mijn ding waar ik voor ga, mijn emotie kunnen overdragen met de mensen die het moeilijk hebben in de maatschappij men die stempel ptss hebben gekregen en ik deel mag uitmaken om iets te kunnen verzachten, samen een doel te bereiken, energie kunnen putten uit de dingen die je mag delen met maten ook al komen ze van libanon sebrenica tot kosovo de verbintenis is sterk. ja een wandeling die geen grenzen heeft intens kunnen genieten van natuurschoon, even je zelf tegen komen alles op een rijtje te kunnen zetten, even je zelf zijn met begrip van elkander.
Tijdens de wandeling toch die lach op de gezichten gezien ontspannen, ja mooi, wandelen in de bossen genieten van het uitzicht, elkaar laten praten met elkaar genieten. bij terug komst met elkaar onder genot van nog maar een bakkie koffie de rode koontjes op de lachende wangen, afscheid genomen om voort te gaan teren en te relativeren hoe deze dag is geweest. op naar 7 maart een dag om samen de puntjes op de ie te zetten en de voorbereiding af te ronden voor het vertrek.
Wim Aangeenbrug
