woensdag 3 maart 2010

Mijn enthousiasme maakte een sprongetje

een verhaal van één van de deelnemers,

Bij het lezen van het bericht dat er een tocht in Schotland zou worden georganiseerd, maakte mijn enthousiasme een sprongetje. De tocht, de deelnemers maar ook het land sprak me aan. Met een groep (oud) militairen in de buitenlucht door een prachtig land lopen.
Na de eerste informatiebijeenkomst waarbij bijna iedereen aanwezig was stond er een oefendag op de planning op de Utrechtse Heuvelrug.
In de omgeving van Doorn is de expeditie vertrokken voor een ontspannen tocht door de besneeuwde bossen en al nader kennismakend gleden de kilometers onder onze bergschoenen voorbij. In de paar uur die de tocht in beslag nam kwamen de overeenkomsten naar voren en werden ervaringen uitgewisseld. Iedereen heeft er zin in en we kijken uit naar de trail in Schotland.

Thuis gekomen alle spullen te drogen gelegd en in de loop van de week wat onderhoud gepleegd. Op de vrijdag had ik een vrije dag gepland om zelf een tocht te lopen en gezien het feit dat mijn schoonzus en schoonmoeder op bezoek zouden komen voor de grote schoonmaak was dit niet een heel slechte timing. Omdat onze kleine op komst was en mijn vriendin op alle dagen liep had ik een chauffeur bereid gevonden die mij, indien de kleine zich zou aandienen, direct kon terugbrengen.
Toen de schoenen geknoopt waren en de rugzak om hing ben ik vanuit huis vertrokken langs de IJsselmeerkust over de dijk. Na een kwartier een forse regenbui en was meteen overtuigd dat ik gaiters moest gaan aanschaffen. Regen en modder sloegen om mijn kuiten die als reactie stijf en stram werden. Best lekker zo in de eerste kilometer. Verder gelopen en kwam via een kleine dorpskern in de lintbebouwing van het volgende dorp. De “nieuwe” schoenen die ik van een collega gekregen had begonnen bij de tenen en boven op de wreef te knellen waardoor mijn motoriek meer weghad van een klunende schaatser met klapschaatsen in de voorhoede van het Elfstedenpeloton. Toen de uitgestrekte polder voor mij lag heb ik de chauffeur gebeld en verzocht mijn kant op te komen om huiswaarts te keren. Door een onverwachte afspraak kon hij niet direct mijn kant opkomen dus nog even doorgelopen en dat ging met elke stap beter. Doorlopen tot het overgaat dus. Al met al een 23 kilometer gelopen zonder echte problemen al moet ik wel op nieuwe schoenen uit. Maar goed, van een vriend van mijn vader die als instructeur bij Defensie in Schotland heeft gewoond, heb ik een stel schoenen gekregen, dus dat wordt de volgende uitdaging voor mijn onderdanen.



Nu de trail nadert ben ik redelijk op weg met het verzamelen van materiaal. Ik ken Schotland van een tocht met de motor twee jaar geleden waarbij we met drie motoren vanuit New Castle richting Fort William getrokken zijn. De afwisseling van landschap en natuur, de ruige omgeving en de mystiek maakt het tot een omgeving die blijft boeien en verassen.


Om een kijkje te nemen in Fort William is dit een leuke link:

http://visit-fortwilliam.co.uk/the-ben-nevis-webcam-fort-william-scotland