Zondag 7 maart was het weer zover. Vanuit alle hoeken van het land kwamen we samen om de puntjes op de ï te zetten kwa voorbereiding voor de tocht. En, nog belangrijker, om weer een goed stuk samen te lopen.Onze gids, steun en toeverlaat tijdens de reis, arriveerde in stijl te laat, maar het kon de pret niet drukken. Iedereen heeft er zin in en dat is goed om te merken. Een van de deelnemers was kersvers vader geworden (Gefeliciteerd Joep!) en had van schrik een koudje gevat, waardoor hij niet bij de laatste voorbereiding kon zijn.
Ondertussen zijn de meeste zaken geregeld. Defensie heeft toegezegd om ons veel spullen te lenen, met dank aan Frans voor zijn vasthoudendheid. Dit scheelt ons veel regelen en ook in de aanschaf van spullen zoals tenten, matjes, slaapzakken, rugzakken enz.
Over de tocht praten is leuk, maar lopen is nog leuker. Vandaag staat er ongeveer 20 KM op de planning en we gaan er net als de vorige keer in gezwinde tred vandoor. Voor mij, als enige niet veteraan, een mooie gelegenheid om het marstempo weer eens in de benen te krijgen. Hadden we de vorige keer een fantastische sneeuwdag, vandaag hebben we de eerste echte warme zonnestralen van 2010 te pakken. Als dit een voorbode is voor wat ons te wachten staat, kunnen we straks lekker in het t-shirtje lopen.
De route loopt via de kastelen in de buurt van Doorn naar Leersum, alwaar we in het bos verdwijnen en zonder compas maar met veel geklets en enthousiaste verhalen terugkomen in Doorn op de Basis. 20 kilometer loop je eigenlijk zo, als de stemming er goed inzit en het weer meezit. De heuvels van de Utrechtse heuvelrug hebben we bedwongen, dus we zijn helemaal klaar voor de Schotse hooglanden. Of zal dat toch nog wat zwaarder zijn?
We zien elkaar nog één keer voordat we 27 maart de boot inschepen, en dat is bij het uitreiken van de kleding van Defensie. Iedereen weet wat hem te doen staat. Genieten van het vooruitzicht dat we een super tocht gaat lopen. Voor de één betekent dit de hond op proeflogeren te laten, voor de ander nog wat extra kilometers in de benen lopen en voor weer een ander voor een dikke week afscheid nemen van een net geboren kind. Hoe het ook zij, we hebben er allemaal zin in. En voor mij? Voor mij betekent het de schoenen iets strakker aandoen, dat voorkomt pijnlijke plekken op de voet, en verder lekker genieten van alle mooie momenten die we samen gaan beleven.
Ik heb er zin in!
Matthijs
