Het is inmiddels de laatste dag van maart als we 's ochtends wederom waker worden in de lodge. Het heeft de hele avond en nacht zo hard gesneeuwd dat enkele lokale wegen zijn afgesloten en dat we enkele keren worden opgeschrikt door wegvallende stroomvoorziening. Boven op de toppen van de ons omringende bergen worden windsnelheden gemeten van meer dan 60 miles per uur. In de ochtend ligt er een sneeuwdek van ongeveer 10 centimeter Echt slecht weer waardoor we genoodzaakt waren nog een extra nacht door te brengen op onze slaapplek.Op zich kwam dat mooi uit want alle uitrusting en kleding was zo verschrikkelijk nat dat een extra nachtje in de droogkamer geen kwaad kon.
Gisteravond was besloten om het programma van de dag af te stemmen op de weersomstandigheden tochten op redelijke hoogte zouden onverantwoord zijn. Na een een stevig ontbijt met gebakken eieren brood en andere energierijke ingredienten wordt besloten dat we vandaag weer in twee groepen op pad gaan, Een kleine groep die wat pech heeft gehad door kwetsuren en andere narigheid op te lopen en een groep die vanaf het begin het hele traject heeft gelopen. De laatste groep gaat een gedeelte van de route in noordelijke richting lopen ( pak em beet 12 a 13 kilometer) terwijl de andere groep een kleiner rondje door het nabij gelegen natuur gebied loopt om de spieren in beweging te houden en te kijken of de kwetsuren genoeg hersteld zijn om de volgende dag weer volledig mee te kunnen doen.
De groep waarin ik mee liep ging in noordelijke richting. Terwijl we weglopen begint het langzaam weer wat harder te waaien en ook de sneeuw daalt weer uit de grijze hemel boven ons naar beneden. Door de combinatie van harde wind en sneeuw lijkt het meer op wintersport dan het afleggen van een lange afstands wandeltocht. Het mag de pret niet drukken. We komen aan bij een wegwijzer die de route aangeeft en hebben eigenlijk geen idee welke kant we op moeten lopen. Het is een grote witte vlakte. Om het ons zelf gemakkelijk te maken besluiten we om bergop te lopen. Hopman Wim en zijn welpjes lopen in de ganzepas door deze witte wereld als het weer wat beter wordt en onder ons ineens een doorgang onder de lokale hoofdweg zien iis die onze Akela herkent als de route. We besluiten daar rechtstreeks naartoe te lopen. Wim haalt zijn video camera te voorschijn en loopt samen met Roland in de richting van het tunneltje. Dat de sneeuw ook in staat is kleine oneffenheidjes weg te werken wordt al gauw duidelijk. Zowel Steven Spielberg (inclusief camera) als Roland verdwijnen tot hun middel in de sneeuw. Al snel wordt besloten een aflevering van ultimate sur-5-al te gaan maken. In de hoofdrol de immer goedlachse verkenner Robert die werkelijk de meest bijzare stunts weet uit te halen waardoor de bekende BEAR van een ander survival programma lijkt op een "pussy" en hij zo mee kon gaan doen met de "module nichten". Robert geeft tips over het inrichten van een sneeuwbivak, voeding en allerlei zaken om te overleven in de barre pool omstandigheden. Om een lang verhaal kort te maken. Je moet er bij zijn geweest.
Na een verdiende bak koffie in de lokale pub wordt aan het einde van de tocht nog een laatste shot opgenomen. Een doorwading door snelstromend water. Ook hier levert onze Robert weer een top prestatie door op treffende wijze uit te leggen en te demonstreren hoe zoiets moet worden uitgevoerd. Maar goed dat chauffeur en regelneef Theo (Merien) klaar stond met onze "scotlandtrail hummer om de drenkeling op te halen. Met de kachel op standje "kernsplitsing" rijden we in de 3e versnelling terug naar ons onderkomen. We kunnen niet wachten om de resultaten van onze trip te laten zien aan alle andere mannen. Terug op de lokatie blijkt dat iedereen terugkijkt op een geslaagde dag. De mannen die hebben gelopen hebben allemaal het gevoel weer het mannetje te zijn. Joep die door een tegenwerkende achillispees helemaal niet meekon heeft kunnen shoppen voor ondergetekende 100 mijl sokken kunnen kopen en ook zodanig kunnen herstellen dat hij weer mee kan lopen. Pijnlijke spieren en voeten worden bekeken door onze "medijcijnmannen" Ger en Nike. Kortom de sfeer was weer prima. Iedereen is 's avonds zijn bedje ingekropen met het vooruitzicht morgen weer wat "pukkeltjes" te kunnen bedwingen"Spetnaz" Erik
Voor de film zie http://www.youtube.com/watch?v=aqLd6d-ogTk
