voor mij erg bijzonder een dergelijke tocht te mogen ondersteunen

Op zaterdag 27 maart vertrok een groep van 11 personen waaronder 8 veteranen, een trainer/caoch en ondergetekende naar Schotland voor de pilot 'Schotlandtrail'. Deze door organisator en natresser KPL1 Wim Aangeenbrug, in opdracht van Het Veteraneninstituut / De basis georganiseerde tocht, was een pilot project met een tweeledig doel. Enerzijds het bieden van een fysieke uitdaging en ontspanning door te gaan wandelen in Schotland en anderzijds, voor bepaalde personen, een therapeutisch doel. Uniek aan de groep was namelijk dat deze voor het meerendeel bestond uit veteranen in behandeling voor PTSS. PTSS is een psychische aandoening die vaak gekoppeld wordt aan een ernstig traumatische ervaring bv. tijdens uitzending.

Vooral de groep maakte deze trip erg uniek. De groep veteranen was afkomstig van luchtmobiel (ex-bosnië), de marine, luchtmacht, ex-libanon, ex-speciale eenheden en de marechaussee en bestond uit sterke persoonlijkheden met een goed gevoel voor humor. Ondanks het feit dat een aantal veteranen een kleinere of grotere rugzak meedroegen aan "geestelijke bagage" viel vooral dat op wat defensie zo mooi maakt; de samenhorigheid van militairen; ondanks het feit dat de groep namelijk als vrijwel vreemden bij elkaar kwam was het vanaf dag 1 een groep.

De route die werd afgelegd tijdens de 10 dagen in Schotland liep over de zogenaamde West Highland Way. Een route die loopt door de Schotse hooglanden van Milngavie bij Glasgow naar Fort William. Een tocht die door het slechte weer op momenten erg zwaar was. Eén dag was het weer zelfs zo slecht (hevige sneeuwval en zware sneeuwstormen met winden tot 40 mph) dat er met het oog op de veiligheid niet gelopen is. De dikke laag sneeuw op de bergen van de highlands leveren natuurlijk wel prachtige plaatjes op.

's Avonds werd er overnacht in door het KPU bedrijf in bruikleen gegeven tenten of in een hostel en werd er als groep gekookt en gegeten. Door de uiteenlopende militaire achtergrond kon er veel uit ieders ervaring worden geput en verteld. De jongens van luchtmobiel sterk in de infanterie vaardigheden en het marsen; onze "spetnaz" zowel qua mentaliteit als fysiek een voorbeeld voor iedere militair maar ook "Ome Ger" en onze ex-libanon ganger laten door karakter en scherpe analyses zien het militaire hart op de juiste plaats te hebben zitten. Verder werd er vooral veel gepraat. Over eigen ervaringen van mensen, ervaringen binnen defensie en natuurlijk over koetjes en kalfjes. Zo nu en dan maakte de onderlinge gezelligheid plaats voor groepssessies onder leiding van de maatschappelijk werker. Hierin worden zaken besproken die tijdens de dag zijn voorgevallen en als groep doorgepraat en waar nodig uitgesproken.

Op de zaterdag voor vertrek werd een extra stuk gelopen van Achnacarry Castle (het oude commando opleidingscentrum in WO2) naar Spean Bridge met een korte stop bij het Commando Memorial om eer te betuigen aan de gevallen militairen. Dit oude commando opleidingscentrum ligt vlak bij het eindpunt van de route bij Fort William.

Het was voor mij erg bijzonder een dergelijke tocht te mogen ondersteunen. Bij mij viel vooral het gevoel van "thuis komen" en vertrouwen op en is mij duidelijk geworden dat het militair zijn niet ophoudt bij het verlaten van de organisatie. Daarnaast heb ik veel kunnen leren van de ervaringen van anderen en sterke persoonlijkheden. Het was mooi om te zien dat een aantal personen zichtbaar opleefden gedurende de tocht en ik denk dat iedereen, inclusief mijzelf, een fantastische ervaring rijker is.

"Driver" Merien